Na wzór Turnieju Czterech Skoczni, organizowane w latach 1997-2010 były zawody w skokach narciarskich odbywające się w Skandynawii, na skoczniach na terytorium Norwegii, Szwecji i Finlandii. Najbardziej utytułowanym skoczkiem, biorącym udział w zawodach jest Adam Małysz, który wygrał aż trzy edycje tego rozgrywającego się w marcu turnieju. Konkursy odbywające się w ramach turnieju zaliczano do klasyfikacji Pucharowej w tej dyscyplinie sportowej, a punkty były zliczane analogicznie, jak w przypadku innych turniejów tej samej rangi. Pierwsza edycja odbyła się w 1997 roku. Miały one miejsce w Lahiti, Kuopio, Falun i Oslo. W 1998 odbyło się aż pięć, nie cztery konkursy. Oprócz lokalizacji z poprzedniego roku, do zawodów dołączyła skocznia narciarska Trondheim w Norwegii, ale był to jedyny wyjątek. Do roku 2010, kiedy odbyły się ostatnie zawody, skoczni, które brały udział było tylko cztery. Zawody odbywające się w Oslo były częścią Holmenkollen Ski Festival, corocznego festiwalu organizowanego w stolicy Norwegii. Natomiast konkursy na skoczni w Lillehammer wchodziły w skład Lillehammer Skifestival. Konkursy na skoczni w Lahti w 2007 roku odbyły się w ramach Lahti Ski Games. To wszystko powodowało, że Turniej Nordycki był bardzo medialnym przedsięwzięciem, który przyciągał nie tylko mnóstwo widzów, ale i mnóstwo sponsorów. Podczas zawodów często organizowane były dodatkowe atrakcje, koncerty, wystawy i targi. Hotele w okolicach skoczni były przepełnione, a restauracje zarabiały o wiele więcej, niż zazwyczaj. Oprócz Adama Małysza w latach 2001, 2003 oraz 2007, zwycięzcami w klasyfikacji generalnej byli Kazuyoshi Funaki (1997), Andreas Widhölzl (1998), Noriaki Kasai (1999), Sven Hannawald (2000), Matti Hautamäki (2002, 2005), Roar Ljøkelsøy (2003), Thomas Morgenstern (2006), Gregor Schlierenzauer (2008, 2009) i Simon Ammann (2010). Od 2004 roku zwycięzca klasyfikacji Turnieju Nordyckiego zakładał niebieską koszulkę przygotowaną przez organizatorów. W pierwszym z konkursów Turnieju Nordyckiego żaden z zawodników nie zakładał koszulki lidera, ale w następnych konkursach w niebieskim plastronie występował zawodnik, który zajmował pierwsze miejsce w ogólnej klasyfikacji. Zwycięstwo w turnieju było opłacalne nie tylko ze względu na liczące się punkty w Pucharze Świata w Skokach Narciarskich, ale także ze względu na nagrody ufundowane przez Międzynarodową Federację Narciarską, a także premie pieniężne i rzeczowe. Przykładowo w 2004 roku pula nagród zwycięzców wynosia ponad 50 000 euro.